Nigdy nie zapomnę, jak kiedyś przyszłam do Sejmu, a tam jeden prezes firmy do drugiego skomentował na pół korytarza: “czy znasz już panią, najpiękniejszą dziennikarkę” tak, że słyszeli to wszyscy na korytarzu.

On był moim przełożonym. Rano potrafił przyjść do mnie, przyszpilić mnie do ściany w studio tak, że jego ręce były na wysokości mojej głowy, przywrzeć do mnie ciałem i szeptać do mnie zbereźne rzeczy. To się powtarzało. Miałam wtedy dwadzieścia, może dwadzieścia kilka lat.

Teraz mogę powiedzieć: ludzie w sytuacjach trudnych, konfliktowych wolą nie pytać, jak było naprawdę. Idą na łatwiznę. Wolą założyć: “awansowała, bo miała romans”, że “przecież i tak się do tego nie przyznam”

Całe jego zachowanie sugerowało: “gdybyśmy się przespali, to byłoby od razu miło”. Czułam się psychicznie wykończona.

W pewnym momencie zaczął, mnie przytulać, przyciskać do siebie, a on jest bardzo dużym i silnym facetem. Zaczął ściskać moją pierś mówiąc: „o, jakie cycuszki”.

W pewnym momencie, bez żadnego pretekstu rzucił się na mnie, przycisnął mocno do swojego ciała i złapał za pośladki. Zaczął mnie z całych sił obmacywać.

Trwało to miesiącami. On przychodził, chciał seksu, potem wychodził. Dowiedziałam się później, że miał w firmie trzy takie dziewczyny.

Jak słyszałam od szefa, że mam „stanąć na wyżynach swojego kurestwa”, albo, że on „staje na swoim członku, żebym ja była szczęśliwa, a ja jak zwykle ciągle coś wymyślam”, to czułam się jeszcze gorzej.

Na szczęście on słysząc to, jak protestuję, przestał się do mnie dobierać. Zamiast tego zdjął spodnie i zaczął się przy mnie masturbować, a następnie skończył na mnie.

W pewnym momencie po prostu włożył mi rękę za bluzkę i za stanik. Zamurowało mnie totalnie, po prostu nie wiedziałam, co mam zrobić. W końcu zabrałam tę jego rękę.

Jeden z liderów tej grupy odpisał mi, że wszystko jest aktualne, że jedziemy na ten weekend. Dodał też do wiadomości, żebym wzięła coś na komary, bo na miejscu będzie bardzo dużo komarów, i żebym wzięła bardzo dużo prezerwatyw.

Do koleżanki prezenterki zadzwonił producent i mówi: “słuchaj, chyba powinnaś już coś zrobić z czołem, jednak pracujesz w telewizji”. I zrobiła.

Uzasadnieniem HR-u było, że “on to robił najczęściej po godzinach pracy” i potraktowano to jako nasze “prywatne rozmowy”.

To była na maksa upokarzająca sytuacja. W pewnym momencie jeden z nich, paląc papierosa, powiedział, że jak szybko tego zdjęcia nie skończę obrabiać, to mi zaraz zgasi tego papierosa na czole.